مطالب
جایی برای همه‌ی هنرمندان

جایی برای همه‌ی هنرمندان

12 دانشجوی هنر در دو دانشکده‌ی هنرهای تزئینی و هنرهای زیبا، تالار ایران را از تیر ماه سال 1343 تا 1357  تاسیس کردند. رویین پاکباز، منصور قندریز، محمدرضا جودت، فرامرز پیلارام، مرتضی ممیز، سیروس مالک، مسعود عربشاهی، صادق تبریزی، فرشید مثقالی، قباد شیوا، هادی هزاوه‌ای و پرویز (محمد) محلاتی،  این تالار را  تاسیس کردند و به فاصله‌ یک سال بعد با مرگ نا‌بهنگام منصور قندریز (از اعضای موسس این تالار) این نهاد به تالار قندریز تغییر نام داد. 

تالار قندریز جایی برای همه‌‌ی هنرمندان بود و تنها به هنر تجسمی محدود نمی‌شد.
ابتدای راه از دغدغه‌ی تشکیل انجمن هنرمندان تجسمی در سال 1342  و شکل‌گیری گالری صبا شروع شد و در ادامه تمایل به یافتن جایی برای نمایش آثار هنرمندان و مرکزی برای پژوهش و نقد آثار، آغازی بر ای ایجاد یکی از مهم‌ترین نهادهای فرهنگی و هنری ایران رقم خورد. شكل‌گيري تالار ايران به فعاليت‌هاي اداره‌ كل هنرهاي زيبا، براي تاسيس انجمن هنرهاي تجسمي در سال ۱۳۴۲ باز مي‌گردد. انجمني كه تاسيس نشد. نخست گروهي از هنرمندان گردهم آمدند و گالري صبا را تشكيل دادند. گروه ديگري از هنرمندان كه در جلسات ايجاد اين انجمن شركت مي‌كردند؛ براي حل مشكل عرضه‌ آثارشان دور هم جمع شدند و تالار ايران را تاسيس كردند.
12 دانشجوی هنر در دو دانشکده‌ی هنرهای تزئینی و هنرهای زیبا، تالار ایران را از تیر ماه سال 1343 تا 1357  تاسیس کردند. رویین پاکباز، منصور قندریز، محمدرضا جودت، فرامرز پیلارام، مرتضی ممیز، سیروس مالک، مسعود عربشاهی، صادق تبریزی، فرشید مثقالی، قباد شیوا، هادی هزاوه‌ای و پرویز (محمد) محلاتی،  این تالار را  تاسیس کردند و به فاصله‌ یک سال بعد با مرگ نا‌بهنگام منصور قندریز (از اعضای موسس این تالار) این نهاد به تالار قندریز تغییر نام داد.


«حسن موريزي‌نژاد» در ابتداي كتاب تالار قندريز مي‌نويسد: «مميز و  سیروس مالك وظيفه‌‌ی يافتنِ محلي براي نمايشگاه را برعهده گرفتند. جست‌وجوي آن‌ها چندان طول نكشيد و مكاني مناسب براي اين منظور انتخاب شد كه مورد قبول جمع نيز قرار گرفت: «زيرزميني نسبتا وسيع در ساختمان شماره‌
۱۹۸، خيابان شاهرضا (انقلاب) مقابل ورودي اصلي دانشگاه تهران».
رویین پاکباز و محمدرضا جودت در بقای چهارده ساله‌ی این فضای فرهنگی و هنری نقش مهمی داشتند. تالار قندریز به عنوان یکی از اصلی‌ترین مراکز ثبت و آرشیو هنر ایران تبدیل شد و پاتوقی برای جمع‌های روشنفکری دهه‌ی فرهنگ‌ساز ایران یعنی دهه‌ی 40  را تشکیل داد.
رویکرد تالار قندریز در برگزاری نمایشگاه‌های تخصصی طراحی گرافیک و عکاسی در تاریخ هنر ایران به یاد ماندنی و موثر شمرده می‌شود. گرچه اعضای تالار قندریز اندیشه‌های متفاوتی داشتند اما مطالب تئوری و پژوهشی مهمی از جمله
 دو نشريه‌ «بررسي» و «فصلي در هنر» را همراه با برگزاری نمایشگاه‌های هنرمندان جوان منتشر کردند.


تالار قندریز به فعالیت در مکان نخست پایان داد و در خيابان دانشگاه، ساختمان شماره‌ 20، فعاليت‌اش را از سر گرفت. از ویژگی‌های مهم این تالار می‌توان به رفتار اقتصادی آن اشاره کرد که تحت تاثیر  تفکرات چپ، رویکرد متفاوتی داشته است.

درج دیدگاه
* نشان دهنده فیلد الزامی
دیدگاه ها

دیدگاهی وجود ندارد