فیگورهای بی‌چهره که تنها حالت‌هایی از حضور را منعکس می‌کنند، میراثی دیگر از سفرهای علی گلستانه است. او آنچه در این راه دیده را به جاده و طبیعت منتهی ندانسته و آدم‌ها را هر چند محو اما با گذر از مداد رنگی‌های خود متمایز به ثبت رسانده است. رنگ طوسی بر این آثار غلبه دارد و از سوی دیگر رنگ خاکی بر چهره‌ها نقش بسته است و در مجموع آثاری مفهومی را پیش چشم ما می‌گذارند.